محورهاي همايش-------------------
روابط ديپلماتيک فرانسه و ايران به قرن 13 ميلادي باز مي گردد، اما آموزش زبان فرانسه در ايران به عنوان زبان خارجي در قرن 19 آغاز شده است. در ايران، بر خلاف آفريقا که زبان فرانسه از طريق استعمارگري به آنجا وارد شده است، اين زبان به عنوان زباني دانشگاهي و زبان علم به شمار آورده شده و مورد استقبال قرار گرفته است. دارالفنون نقش اساسي در آموزش و گسترش اين زبان در ايران ايفا نمود. فارغ التحصيلان اين مدرسه و نيز دانش آموختگان دانشگاه هاي فرانسه که به کشور باز گشته بودند آثار ادبي متعددي را در عصر قاجار و پهلوي به زبان فارسي ترجمه نمودند.

در فرانسه اما آموزش زبان فارسي به سال 1669 باز مي گردد، سالي که "مدرسه جوانان و زبان هاي خارجي) پايه گزاري شد. افتتاح "مدرسه ويژه زبان هاي شرقي" (که امروزه اينالکو ناميده مي شود) در سال 1795 باعث تقويت مطالعات ايراني شد و نقش موثري در شناخت بيشتر ميراث ادبي فارسي ايفا کرد. مدرسان و دانش آموختگان اين "مدرسه" با ترجمه آثار ادبي ايراني و چاپ و انتشار آن ها، قدم هاي بزرگي در معرفي ميراث ادبي ايران به فرانسوي زبانان برداشتند.

توجه و نگاه متقابل مردم ايران و فرانسه به ميراث ادبي يکديگر سوالاتي را برمي انگيزد :

1. ترجمه هاي اوليه از آثار ادبي تا چه ميزان به متن اصلي وفادار بودند؟

2. نخستين گروه از مترجمان فرانسوي و ايراني چه موانع و مشکلاتي را از پيش رو برداشته اند؟

3. به منظور نشان دادن ظرافت هاي زباني، مترجمان اين دو زبان از چه استراتژي هايي بهره برده اند؟

براي پاسخ به اين سوالات و سوالات مرتبط، اين همايش بين المللي به صورت مشترک توسط دو دپارتمان مطالعات ايراني دانشگاه استراسبورگ با بيش از 140 سال سابقه آموزش زبان فارسي و دپارتمان زبان و ادبيات فرانسه دانشگاه فردوسي مشهد با بيش از 61 سال آموزش زبان فرانسه برگزار خواهد شد.

محورهاي همايش